Półpasiec
Półpasiec to wirusowa choroba zakaźna, która wywołana zostaje przez wirus VZV, czyli wirus ospy wietrznej-półpaśca. Związek tych dwóch chorób jest znaczący, bo najczęściej półpasiec dotyka osoby, które wcześniej przeszły ospę wietrzną i teraz wirus się odnowił, a dokładniej ujawnił ponownie. Poza tym, półpaścem można zarazić się od chorego na ospę wietrzną. Natomiast z reguły nie stwierdza się możliwości bezpośredniego zakażenia półpaścem. Należy jednak wspomnieć, że nie każdy kontakt z kimś, kto ma ospę wietrzną, musi zakończyć się półpaścem. Zagrożenie zdecydowanie wzrasta, gdy u potencjalny pacjent ma np. obniżoną odporność, jest w trakcie choroby nowotworowej lub po leczeniu immunosupresyjnym.
W kontekście powyższych informacji, szczególnie ważna jest świadomość, aby w przypadku powtarzających się zachorowań na półpaśca, poddać swoje zdrowie kontroli od strony onkologicznej, w celu ustalenia czy nie trwa obecnie proces rozwojowy choroby nowotworowej, ponieważ właśnie takie wydarzenie sprzyja półpaścowi.
Objawy półpaśca są widoczne na skórze w postaci czerwonych pęcherzyków surowicznych. Występują one grupowo lub jako rozsiane. Głównie pojawiają na twarzy oraz tułowiu i klatce piersiowej, zwłaszcza w miejscach szczególnie unerwionych, jak chociażby górna część twarzy, gdzie znajduje się nerw oczny. Poza tym, tym objawom towarzyszy również uczucie pieczenia czy swędzenia, a nawet bólu. Choroba trwa od dwóch do trzech tygodni.
Do najgroźniejszych powikłań po półpaścu należą takie problemy jak częściowa utrata słuchu w wyniku porażenia nerwu słuchowego, zapalenie rogówki i błony naczyniowej oka oraz porażenie nerwu twarzowego. U starszych osób, które spotkały się z półpaścem może wystąpić neuralgia półpaściowa, a więc utrzymujące się przez wiele tygodni, a nawet miesięcy nerwobóle, które dodatkowo mogą nawracać po kilku latach od zachorowania. Wyróżnia się kilka odmian półpaśca, a wśród nich: krwotoczną, oczną, zgorzelinową i uogólniona lub rozsianą.
Leczenie ma na celu zwalczenie nie tylko objawów w postaci zmian skórnych, ale także skuteczną walką z neuralgiami. W pierwszej części kuracji, stosuje się leki przeciwwirusowe, m.in.: acyklowir. Jeśli zaś chodzi o powikłana, zaleca się przyjmowanie kortykosteroidów i karbamazepiny. Zdarza się jednak, że u osób w późniejszym wieku neuralgie są o wiele poważniejsze. Korzysta się więc wtedy z naświetleń laserowych i kremu z kapsaicyną.
Od pięciu lat istnieje jednak szczepionka przeznaczona głównie dla osób starszych (powyżej 60. roku życia), której celem jest uodpornienie na wirusa VZV, czyli w konsekwencji to ochrona przed na ospą wietrzną i półpaścem. Jej nazwa to Zostavax. Jak każdy lek, ten również posiada skutki uboczne. Są jednak nimi tylko obrzęki i zaczerwienie, rzadziej jakikolwiek ból, dlatego uznaje się Zostavax za pożyteczny. Taką właśnie decyzję wydał Komitet Produktów Leczniczych do Stosowania u Ludzi (CHMP).
